پیروز حناچی شهردار سابق تهران در گزارشی اعلام کردند: در شرایط کم آبی در مسکن مهر یکی از راه‌هایی که دولت می‌خواست زمین را از طریق منابع ملی یا حتی زمین‌هایی که در داخل مرز قرار می‌گرفت، بود و افزایش مساحت شهرها یکی از پیامدهای آن بود.
متاسفانه با توجه به آماری که من دارم در حال حاضر 10 برابر تجربه مسکن مهر داریم، مرزهای شهرهایمان را افزایش داده ایم و ادامه خواهیم داد، قطعاً این امر عواقب جبران ناپذیری خواهد داشت و هزینه مدیریت شهری را افزایش می دهد و مشکلات بیشتری را تحمیل می کند.
در شهرها افزایش مرزها را در مسکن مهر داشتیم و در این اقدام ملی افزایش حدود 10 برابر شده است و در نتیجه هزینه کسب و کار در شهرها افزایش یافته است و عواقب جبران ناپذیری را بر مردم تحمیل می کند و تبعات جبران ناپذیری را برای تامین خدمات به شهرداری تحمیل خواهد کرد که باید مورد توجه قرار گیرد.
معمولا کسانی که به مسکن در شهرهای بزرگ توجه دارند، راه حل آن را در نپذیرفتن یا واگذاری مازاد شهری، افزایش مساحت شهر و تسهیل ساخت و ساز می بینند.
معمولا کسانی که این دیدگاه را دارند می گویند برای حل مشکل اشتغال و خروج کشور از رکود اقتصادی یا تامین تعداد واحدهای مسکونی متناسب با تقاضا ، باید تراکم بفروشیم در حالی که مطالعه ای که در سال 99 انجام داده بودیم نشان می دهد که این اظهارات نادرست است و هیچ کدام داده نخواهد شد و امکان تشویق مهاجرت به شهرهای بزرگ نیز از پیامدهای آن است.
در سرشماری سال 1395 نشان داده شد که 300 هزار واحد مسکونی خالی در تهران داریم. این بدان معناست که ساختمان مسکونی ساخته شده اما به متقاضیان تحویل داده نشده است و پافشاری در این امر تنها به این موضوع دامن می زند.
اگرچه در قانون شهرداری ها امکانات حمایت از مسکن اقشار کم درآمد ذکر شده است، اما به هر حال این موضوع باید مورد توجه همه جانبه قرار گیرد و نه تنها یکی از محورها مورد بررسی قرار بگیرد. اگر قانون را رعایت نکنیم و به فکر آینده نباشیم، اگر به بحران های ناشی از مشکلات زیرساختی توجه نکنیم، با شهری مواجه می شویم که باید روزانه ، چند ساعت قطعی آب یا برق را تجربه کنیم.
